Złoty polski zaczął się rodzić pod koniec XV wieku. Nazwa „złoty” po raz pierwszy zaczęła być używana właśnie w tym okresie. Cena złotego została ustalona przez sejm piotrkowski w roku 1496 na polecenie wydane przez króla Jana Olbrachta. Wynosiła ona 30 groszy srebrnych. Jako moneta złoty pojawił się trochę później, bo dopiero w roku 1663. Pierwsze monety zawierały w sobie srebro, którego wartość wynosiła około 13 groszy. Nazywano je tynfami. W XVII wieku w obiegu znalazły się boratynki, talary i monety zagraniczne. Pojawiły się w obiegu, bo złoty tracił na wartości i nie cieszył się zaufaniem.

Reforma monetarna króla Stanisława Augusta Poniatowskiego

Obieg pieniądza został uporządkowany dzięki reformie monetarnej, która została przeprowadzona za panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zostały wycofane wszystkie monety, które znajdowały się w obiegu. Jednostką zasadniczą został złoty. Jego kurs wynosił 30 groszy. Wartość ta utrzymała się jeszcze przez cały okres trwania Księstwa Warszawskiego oraz Królestwa Polskiego. Monety złotowe były bite przez mennicę warszawską aż do roku 1841.

Pierwsze papierowe pieniądze

Pierwszy polski pieniądz papierowy został emitowany dopiero w czasach II zaboru i insurekcji kościuszkowskiej. Na rynku pierwsze banknoty pojawiły się w sierpniu 1794 roku. Bardzo szybko, bo już w listopadzie tego samego roku zostały wycofane. Po III rozbiorze polska waluta zniknęła zupełnie. W obiegu były tylko monety i banknoty emitowane przez okupantów.

Polski Złoty w II Rzeczypospolitej

Polska odzyskała niepodległość 11 listopada 1918 roku. Pięć lat po odzyskaniu niepodległości w wyniku reformy pieniężnej, której autorem był minister finansów Władysław Grabski polska waluta powróciła do obiegu. Złoty zastąpił pierwszy polski pieniądz papierowy, którym przez pięć lat od odzyskania niepodległości była marka polska. Wyłączonym emitentem waluty państwa polskiego został Bank Polski. Formalnie do obiegu złoty został wprowadzony 1lipca 1924 roku na podstawie rozporządzenia, które 14 kwietnia 1924 roku wydał prezydent RP. Nową walutę oparto na parytecie złota. Wartość 1 złotego została ustalona na poziomie 9/31 grama czystego złota. Do końca maja można było wymieniać polską markę.

Złoty w okresie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej

Złoty powrócił do obiegu po zakończeniu II wojny światowej. Wartość złotego była jednak ściśle uzależniona od kursu rubla – waluty radzieckiej. Wzrost inflacji spowodował konieczność przeprowadzenie w 1950 roku reformy walutowej. Kolejna reforma – denominacja – miała miejsce w 1995 roku.